Od początku …
Parafia pw. św. Rozalii z Palermo na zachodnich obrzeżach miasta Szczecinka i jeziora Trzesiecko, wydzielona została z parafii pw. Narodzenia NMP. Wezwanie przy tworzeniu nowej placówki duszpasterskiej zaproponował proboszcz macierzystej parafii, ks. kanonik Bernard Edward Mielcarzewicz – wielki czciciel św. Rozalii z Palermo, do której pielgrzymował na Sycylię w 1976 r. Dzięki Niej doznał wielu łask. Sprowadził Jej relikwie do Wierzchucina (obecnie diec. pelplińska), gdzie był proboszczem od 25 III 1962 r. do 10 X 1972 r.
Po utworzeniu nowej parafii pw. św. Rozalii w Szczecinku, Urząd Miasta Decyzją z dnia 30 V 1983 r. przekazał tej parafii w użytkowanie wieczyste teren dawnego wysypiska śmieci po przedwojennym wyrobisku żwiru, piasku i gliny. Pierwszym proboszczem do dnia 3 VII 1983 r. był ks. Hubert Nokelski. W dniu poświęcenia placu pod budowę obiektów sakralnych JE Ks. Bp Ordynariusz Ignacy Jeż tworzenie nowej parafii powierzył ks. Andrzejowi Targoszowi – proboszczowi z pobliskiego Jelenina – ówczesnemu wicedziekanowi szczecineckiego dekanatu.
Prosty wystrój z materiałów wytworzonych przez naturę, wytwarza w świątyni niepowtarzalny klimat, nastraja do modlitwy i zadumy nad sobą. Jest tu dużo wszelkiego rodzaju kamienia, drewna, tradycyjnej czerwonej cegły, bieli tynku. Główne elementy wyposażenia kościoła: w prezbiterium – posadzka z włoskiego granitu Rosa Beta, a stopień komunijny i schody z granitu strzegomskiego typu Kostrza. W nawie i w zakrystii granit sprowadzony z północnych Włoch, a ozdobne elementy w przejściach – z brązowego szwedzkiego granitu. Całość wykonała firma budowlana STYLBUD Ryszarda Kalenika. Sufit z drewna sosnowego wykonał stolarz Tadeusz Pruchniak, ławki z desek modrzewiowych – stolarz Grzegorz Dajnowicz, żyrandole z zrzutowych poroży jeleni – inż. leśnik Piotr Iwanowski. W centralnym miejscu na głównej ścianie prezbiterium wkomponowany jest w surowość kamienia duży drewniany krzyż z wyrzeźbioną postacią Zbawiciela. Wykonał go w lipcu 1983 r. Edward Szatkowski.
Tabernakulum zainstalowane w głównej ścianie prezbiterium wykonane zostało przez rodzinę Gąsieniców z Zakopanego. Całość wyobraża słońce – Jezusa Chrystusa („… twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” – Mt 17,2), którego promienie ozdobione są misternie wykonanymi w metalu kwiatami róż i lilii. W centrum umieszczono sześć czerwonych korali mających przypominać o sześciu prawdach wiary. W prezbiterium kościoła parafialnego znajduje się również figura św. Rozalii (wys. 165 cm) wyrzeźbiona w drewnie dębowym przez Edwarda Szatkowskiego z Czaplinka. Na ścianie bocznej nawy kościoła znajduje się namalowany w sierpniu 1997 r. duży (2,25 m x 1,35 m) obraz Patronki ufundowany przez Danielę Szeflińską, pędzla artysty plastyka Władysława Fijałkowskiego, który tak ten wizerunek opisuje: Postać św. Rozalii umieszczona jest centralnie z lekkim przesunięciem (ze względów kompozycyjnych) ku lewej stronie obrazu. Włoski typ urody, ciepłe spojrzenie, niewielkie róże wplecione w rozpuszczone włosy, a także ręce delikatnie tulące do siebie kwiaty śnieżnobiałych lilii, uwspółcześniają tę postać, czynią nam Ją bliższą i powodują łatwość kontaktu wizualnego, a co za tym idzie – i duchowego.
Wyłaniający się zza św. Rozalii, wznoszący się ponad Nią i rozcinający przestrzeń obrazu swym perspektywicznym ujęciem – KRZYŻ – symbolizuje poświęcenie się naszej Patronki Najwyższemu. Wystarczy przeciętna wyobraźnia, by zauważyć, że tło za św. Rozalią nie jest bezładnym zlepkiem jaśniejszych i ciemniejszych plam. To światłość spływająca z krzyża oraz aureola Świętej rozjaśniają widoczne jeszcze gdzieniegdzie (w jej lewym rogu i po prawej stronie obrazu) brunatnooliwkowe mroki groty. Św. Rozalia jest jakby zawieszona w przestrzeni nad Monte Pellegrino, na którym to wzgórzu jaśnieją mury Jej sanktuarium. Postać Świętej góruje nad naszą kaplicą, symbolicznie reprezentującą całą naszą parafię, nad którą Ona sprawuje pieczę.
W refektarzu na plebanii zobaczyć możemy trzy obrazy św. Rozalii. Najstarszy (oleodruk) podarowany został parafii przez Rozalię Ciupek dn. 12 VI 1995 r. W bibliotece ks. proboszcza Andrzeja Targosza znajduje się obraz św. Rozalii (wym: 85 cm x 60 cm) namalowany na płótnie w 1998 r. przez artystę plastyka Władysława Fijałkowskiego. Wizerunek jest prywatną własnością jako pamiątka dla propagatora kultu św. Rozalii z okazji 15-lecia proboszczowania w Jej parafii. W kompozycji obrazu – co jest niespotykane – obok Świętej Pustelnicy w grocie znalazły się prawie wszystkie najczęściej występujące atrybuty związane z życiem Świętej Patronki.
Na 15-lecie parafii sprowadzone zostały relikwie św. Rozalii. W sprowadzeniu ich pośredniczył ks. Tadeusz Cichoń proboszcz z Gaubitsch (Austria). Dokument przekazania podpisał JE Ks. Abp Krzysztof Schönborn z Wiednia. Relikwie odebrał ks. Tadeusz Cichoń 13 IX 1997 r. w Maria Roggendorf z rąk JEm. Ks. Kard. Hansa Hermanna Groëra. W Krakowie zlecił artyście złotnikowi Markowi Ganewowi wykonanie dla nich specjalnego relikwiarza – z czystego srebra. Symbolika tego relikwiarza jest głęboka i pouczająca. Ma on formę krzyża, który nasza Patronka tak bardzo ukochała i który dlatego występuje zawsze jako główny atrybut na wszystkich obrazach i rzeźbach przedstawiających św. Rozalię. Sam krzyż relikwiarza (stylizowany, ażurowy) składa się z bardzo licznych drobnych elementów, mających jak gdyby przypominać: cierniste krzewy i przeróżne krzewinki rosnące na górskich zboczach. To symbol pustelniczego życia w wyjątkowo surowych warunkach. W to wszystko wplecione są dwa kwiaty: róża i lilia – jako części składowe imienia ROZALIA. Oznaczają: miłość i umartwienie (róża) oraz niewinność i czystość (lilia). Krzyż jak gdyby swymi korzeniami oplatał górę, a równocześnie wyrastał z niej.
Masyw Monte Pellegrino symbolizuje bryła bursztynu. Ten bursztyn znalazł się tu nieprzypadkowo. Przypomina, że św. Rozalia po 823 latach od swojej śmierci trafiła nad Morze Bałtyckie do prastarej bursztynowej krainy. Z drugiej strony daje nam pewne wyobrażenie, w jaki sposób przyroda zabezpieczyła przed zniszczeniem doczesne szczątki naszej Świętej Pustelnicy. Zasklepiła je na wzór tego, jak natura zachowała w bursztynach różne stworzonka, żyjące wiele tysięcy lat temu. Gdzie kończy się przypadek, a zaczyna działanie Opatrzności? Czy rzeczywiście istnieje czysty przypadek? Może poprzez szereg pozornych przypadków realizują się odwieczne plany Boże?
Dnia 13 IX 1999 r. ks. Tadeusz Cichoń pośredniczył w przekazaniu dla parafii w Szczecinku stuletniej figury o długości 110 cm (Zaśnięcie św. Rozalii), wyrzeźbionej w drewnie i polichromowanej. Znajdowała się w magazynie na strychu plebanii parafii pw. św. Piotra Apostoła w Wildendurnbach (archidiec. wiedeńska). Dokument przekazania wystawił proboszcz ks. Karl Hütter, w którym m.in. pisze: „Parafia Wildendürnbach ofiarowuje tę figurę leżącej św. Rozalii dla polskiej parafii i cieszy się, że znajdzie znów użytek” – tłum. z j. niem. Od grudnia 1992 r. parafia wydaje biuletyn pt.: POSŁANIEC (w domyśle: św. Rozalii Sinibaldi z Palermo). Początkowo ukazywał się jako kwartalnik, a obecnie już dwumiesięcznik poświęcony w przeważającej części historii ciągłego tworzenia się placówki duszpasterskiej, której patronuje Święta Sycylijka. Pismo to służy także szerzeniu kultu naszej Patronki.
Od 1996 r. Parafialny Oddział Akcji Katolickiej (POAK) tuż przed letnimi wakacjami organizuje festyn parafialny pod nazwą ROZALIADA. Propozycja tej nazwy wyszła od ks. prof. dra hab. Lecha Bończy-Bystrzyckiego, gdy odwiedził naszą parafię. Słowo: ROZALIADA nawiązuje do PARAFIADY – imprezy sportowo- rekreacyjnej organizowanej przez bliżej nieokreślone z nazwy parafie. ROZALIADA zaś precyzuje, że jest to coś w rodzaju festynu w konkretnej parafii pw. św. Rozalii. Nazwa ta, jak łatwo zauważyć, pochodzi od imienia Patronki – św. Rozalii. Można też doszukiwać się i duchowej podbudowy, iż ROZALIA – DA, to znaczy, że św. Rozalia wyprosi dla nas u Pana Boga każdą łaskę, jeżeli i my będziemy pamiętali o swojej Patronce.
Pod patronatem Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej wybudowana została na placu kościelnym grota św. Rozalii wg projektu artysty plastyka Władysława Fijałkowskiego. Jest to jeden z wielu elementów budowanej wokół kościoła pw. św. Rozalii – na pamiątkę Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia Chrześcijaństwa – miniaturowej kamiennej kalwarii.
Warto też wspomnieć o innych rozalijnych aspektach pastoralnych w parafii, m.in.: w dniu odpustu – po Osiedlu Zachód odbywa się procesja z relikwiami św. Rozalii niesionymi na zmianę przez wszystkie grupy duszpasterskie; schola dziecięca – to ROZŚPIEWANE ROZALIJKI; V Róża Różańcowa przyjęła wezwanie św. Rozalii z Palermo; logo niektórych grup parafialnych i biblioteki ma elementy rozalijne; co roku w czasie Bierzmowania przynajmniej jedna dziewczyna obiera za patronkę św. Rozalię; w archiwum parafialnym znajduje się ponad sto grafik autorstwa Władysława Fijałkowskiego, przedstawiających różne obrazy, figury i płaskorzeźby św. Rozalii w Polsce i na świecie; w parafii zgromadzono dotychczas dokumentację dotyczącą 311 śladów kultu św. Rozalii w Polsce, a poza tym gromadzona jest podobna dokumentacja z wielu miejsc w Austrii, Sycylii, Czechach i Słowacji; w archiwum POSŁAŃCA znajduje się zbiór około 400 publikacji dotyczących św. Rozalii. Parafia rozpoczęła serię wydawniczą – książki, przewodniki, modlitewnik – o wspólnym znaku BP (Biblioteczka Posłańca).
Święta Rozalio Pustelnico, módl się za nami!
