29 czerwca każdego roku w kościele katolickim, jak i prawosławnym obchodzona jest uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Uroczystość ta świętowana jest od III wieku. Obaj wyznawcy ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie, a jednocześnie stali się przykładem wiary i powołania oraz zasług dla Kościoła.
Historia Świętego Piotra, pierwszego biskupa Rzymu
Święty Piotr początkowo nosił imię Szymon, podczas pierwszego spotkania Jezus nazwał go Piotrem, co oznaczało Skała. Pochodził on z Betsaidy nad jeziorem Genezaret, był bratem świętego Andrzeja Apostoła. Ewangelia często ukazuje świętego Piotra jako najbardziej zaufanego ucznia Jezusa Chrystusa. Wiele razy zapewniał Zbawiciela o swojej miłości do Niego i gotowości by ponieść śmierć za Niego. Był też świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor i agonii w ogrodzie Getsemani.
W jego życiu Jezus zapowiedział jednak, że Go zdradzi. Tak też się stało. W czasie skazywania Chrystusa na śmierć, święty Piotr wyparł się go trzykrotnie. W późniejszych latach apostoł głosił Słowo Boże prowadził działalność misyjną w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Później powędrował do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej, w końcu do Rzymu, gdzie założył gminę chrześcijańską i był jej pierwszym biskupem. Tam też w czasie prześladowań podczas rządów cesarza Nerona został aresztowany.
Został skazany na śmierć przez ukrzyżowanie. Apostoł na własną prośbę został powieszony głową w dół, uważał wówczas, że nie jest godzien umrzeć jak Jezus Chrystus. O jego działalności można się dowiedzieć między innymi w Dziejach Apostolskich. Pozostawił po sobie dwa Listy, pisane w latach 63 i 64, które weszły do kanonu Nowego Testamentu. Nad jego grobem za rządów Konstantyna Wielkiego wybudowano kościół, który obecnie przybrał postać Bazyliki świętego Piotra.
Historia Świętego Pawła – Apostoła Narodów
Święty Paweł przed swoim nawróceniem nosił imię Szaweł. Urodził się on w Tarsie między 5 a 10 rokiem po Chrystusie. Jego rodzina była pochodzenia żydowskiego. Był uczniem jednego z najwybitniejszych nauczycieli żydowskich – Gamaliela.
Należał od do stronnictwa faryzeuszy, a co za tym idzie, był zaciętym wrogiem Kościoła. Święty Paweł nawrócił się jednak w roku około 35 w drodze do Damaszku, wówczas ukazał mu się Jezus, który zapytał: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz”. Po nawróceniu i przyjęciu chrztu przez Świętego Pawła. Apostoł rozpoczął wówczas swoją działalność. Przez trzy lata przebywał w Damaszku, później powędrował do Jerozolimy, gdzie spotkał się z innymi Apostołami.
Ostatecznie odbył trzy wielkie misje, w których dotarł do wielu pogańskich miast w Azji Mniejszej i Grecji. W roku 60 został aresztowany w Jerozolimie, gdzie spędził dwa lata w więzieniu w Cezarei. Następnie został przewieziony do Rzymu, gdzie spędził kilka lat w areszcie domowy. Po uwolnieniu odbył jeszcze kilka podróży do Hiszpanii i na Kretę. W 67 roku ponownie go aresztowano.
Poniósł śmierć przez ścięcie mieczem. Jako jego datę śmierci podaje się 29 czerwca. Konstantyn Wielki w III wieku na miejscu męczeństwa świętego Pawła wystawił świątynię – Bazylikę Świętego Pawła za Murami. Apostoł ten pozostawił po sobie 13 listów, które należą do kanonu Pisma Świętego.
